امت واحده

امت واحده طرحی است که اسلام برای وحدت جامعه­ی بشری ریخته است. چنانچه خداوند در قرآن همه­ی بشریت را یک امت واحد تلقی کرده است: «و ما کان الناس الا امه واحده».[1] قرآن کریم تشکیل امت واحد را یک برنامه­ی وسیع و جهانى براى تحقق حکومت جهانى واحد مى­داند. براى تحقق این آرمان در ادیان مختلف به ظهور مصلح آخرالزمان نوید داده شده است که وى این امت جهانى را بنیان مى­نهد.[2]

تحقق چنین جامعه­ای منوط به وحدت است و وحدت نتیجه­ی ایمان و عقیده خواهد بود. اهمیت وحدت در جامعه­ی اسلامی از آن روست که «اسلام امت جهانی خود را بر مبنای وحدت انسان­ها بنا می­کند، وحدتی که از طریق انسان دوستی و احترام به حقوق انسان­ها و برادری و برابری میان آنها حاصل می­شود و به­وسیله­ی آن مصالح مسلمین و بلکه بندگان خدا تأمین می­گردد.»[3] وحدت اسلامی می­تواند نشان­دهنده­ی قدرت و شوکت اسلام، توانایی مسلمین، عامل غلبه برابر قدرت­ها و ظالمین و موجب مطرح شدن دیدگاه­های اسلامی گردد .[4]

براساس دیدگاه قرآن کریم انسان­ها در اصل خلقت وحدت دارند، چرا که خداوند آنها را از نفس واحد آفرید. [5] به عقیده علامه طباطبایی در تفسیر نفس واحده مراد حضرت آدم و همسرش حواست و این معنای وحدت در خلقت است.[6] این وحدت در خلقت پایه­ای برای شکل­گیری امت واحده است. از سوی دیگر بر اساس آیات قرآنی امت واحده­ی انسانی به دلایلی همچون ظلم و حسد و نزاع در طلب دنیا، عدم موفقیت در آزمایش الهی، فرقه­گرایی، تفرقه­افکنی­های دشمنان، وسوسه و القائات شیطانی[7] فروپاشیده است و قرآن برای تحقق دوباره­ی آن، استراتژی­هایی همچون اخوت، مودت، رحمت و رأفت، فضل و صلح پیشنهاد می­کند.[8] در اسلام مسلمانان با هم برادرند، بنابراین امت اسلامی، جامعه­ی معتقدان یا مجتمع برادری است و متشکل از افرادی است که با هم از رابطه­ی اخوت اسلامی برخوردارند و همگی معتقد به آیین اسلام هستند.

نکته مهم دیگری که باید در اینجا به آن اشاره کرد، رهبری در امت است. امام و امت، در معنی به هم نزدیک و وابسته‏اند، هر کجا که امت هست، امام نیز هست و امت بی ‏امام معنی ندارد. به عبارت دیگر، این نیاز و ضرورت هر اجتماعی است که مدیر داشته باشد، ولی امت به دلیل پذیرش یک شیوه و آیین الهی نیاز به امام دارد. امام کسی است که امت را در مسیر حرکتش راهنمایی می­کند.[9] امت به­واسطه پیروی از امام واحد، اجتماع خود را به سمت هدف مورد نظر به پیش می­برد.[10]

در نتیجه می­توان گفت امت اسلامی که جامعه­ی مطلوب و آرمانی مورد نظر اسلام محسوب می­شود، از عبادالله تشکیل می­شود. عبادالله کسانی هستند که اختلافات نژادی و قومی، مایه­ی برتری آنها بر دیگران نیست و با تقواترین آنها گرامی­ترین افراد نزد خداوند است و آنها ملزم به اطاعت از خدا و رسول و اولی­الامر هستند و رهبری چنین جامعه­ای را امام بر عهده دارد.

«امت واحده» اصطلاحی قرآنی است که چندین بار در قرآن ذکر شده است و معانی متعددی از آن ارائه شده است که یکی از مهم ترین آنها اشاره ای است به آغاز کار انسان ها که در قالب جامعه واحدی بودند و پس از آن دچار اختلاف شدند و خداوند متعال به منظور رفع اختلافات میان آنها پیامبرانی را برای آنها فرو فرستاد نظیر این آیه:«کانَ النَّاسُ أُمَّةً واحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِیِّینَ مُبَشِّرینَ وَ مُنْذِرینَ وَ أَنْزَلَ مَعَهُمُ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِیَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ فیمَا اخْتَلَفُوا فیه»[11]

معنای دیگری که در قالب امت واحده از آن یاد می شود عبارت است از اشاره به حقیقت واحده ای که گاه از آن به نام «اسلام» یاد می شود و مبتنی بر اعتقاد به خدای واحد است که همه انبیاء الهی درهر زمان و مقطعی به آن فرا می خواندند و در نتیجه همه کسانی که به این حقیقت گرویدند علیرغم اختلاف زمانی و مکانی جزء امت واحده به شمار می آیند و این ملت ها هستند که این دین واحد را قطعه قطعه کرده و هر کدام خدا و اعتقادات دینی واحد را به شکلی مورد تفسیر قرار داده و در قالب دینی جدای از ادیان دیگر مطرح کردند کما اینکه این آیه به همین مفهوم اشاره می کند : «إِنَّ هذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً واحِدَةً وَ أَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُون»[12]

    مرحوم علامه طباطبایی در تفسیر این آیه چنین می نویسد : «در این آیات به مضمون اول سوره برگشت شده، زیرا در آن آیات بیان مى‏فرمود که براى بشر معبودى است واحد، و آن معبود همان کسى است که آسمانها و زمین را خلق فرموده، و لذا باید او را از طریق نبوت، و پذیرفتن دعوت انبیا بپرستند، و با پرستش وى آماده حساب یوم الحساب شوند. و نبوت جز به یک دین دعوت نمى‏کند، و آن دین توحید است، هم چنان که موسى، و قبل از او ابراهیم، و قبل از وى نوح، و همچنین انبیا قبل از نوح، و بعد از موسى- مانند ایوب، و ادریس و غیر آن دو از پیامبرانى که اسامیشان و پاره‏اى از انعامهایى که خدا به ایشان کرده و در قرآن کریم آمده- همه به آن دعوت مى‏کردند. پس، بشر امتى است واحده، و داراى ربى واحد، و آن خداى عز اسمه است. و دین واحد، و آن دین توحید است که در آن تنها خدا عبادت مى‏شود. دعوت الهى همین است و بس، و لیکن مردم این دین واحد را قطعه قطعه کردند، و خدایانى به جاى خدا براى خود درست کردند، و ادیانى غیر از دین خدا تراشیدند، و به همین جهت اختلاف در میان خود پدید آوردند، و هدف‏هایشان در دنیا و آخرت مختلف گشت.»[13]

    اما آنچه امروزه با الگوبرداری و به تاسی از این آیات مبارک قرآن کریم از مفهوم «امت واحده» ارائه می شود عبارت است از یگانگی و اتحاد مسلمانان و عدم تاثیر مرزبندی های سیاسی و جغرافیایی و مذهبی و ... در تفکیک میان این ها به گونه ای که هر مسلمانی که اعتقاد به وحدانیت خدا و رسالت نبی مکرم اسلام ص دارد جزء این امت بوده و همگان باید تلاش کنند تا امت واحده اسلامی بر مبنای اشتراکات میان فرق مختلف مسلمان ایجاد شود و این چیزی است که در چند بخش از قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز متجلی شده است همچون مقدمه قانون اساسی که در آن چنین آمده است : «قانون اساسی با توجه به محتوای اسلامی انقلاب ایران که حرکتی برای پیروزی تمامی مستضعفین بر مستکبرین بود زمینه تداوم این انقلاب را در داخل و خارج کشور فراهم می کند بویژه در گسترش روابط بین المللی، با دیگر جنبش های اسلامی و مردمی می کوشد تا راه تشکیل امت واحد جهانی را هموار کند (ان هذه امتکم امه واحده و اناربکم فاعبدون) و استمرار مبارزه در نجات ملل محروم و تحت ستم در تمامی جهان قوام یابد.» و یا اصل 11 همین قانون که چنین می گوید :

«به‏ حکم‏ آیه‏ کریمه‏ ان‏ هذه‏ امتکم‏ امه‏ واحده‏ و انا ربکم‏ فاعبدون‏ همه‏ مسلمانان‏ یک‏ امت‏ اند و دولت‏ جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ موظف‏ است‏ سیاست‏ کلی‏ خود را بر پایه‏ ائتلاف‏ و اتحاد ملل‏ اسلامی‏ قرار دهد و کوشش‏ پیگیر به‏ عمل‏ آورد تا وحدت‏ سیاسی‏، اقتصادی‏ و فرهنگی‏ جهان‏ اسلام‏ را تحقق‏ بخشد.»

بنابر این امروزه منظور از اصطلاح امت واحده در ادبیات سیاسی رایج جهان اسلام یعنی مجموعه ای متشکل از همه مسلمانان فارغ از اختلافات مذهبی که با یکدیگر دارند می باشد .

¤ نویسنده: موسی مباشری